Mutlu olabileceğimi düşünüyorum, belki izlediğim filmden belki içtiğim bir fincan kahveden belki de yalnızca şu an kendimi mutlu duyumsadığımdan... Nedenini düşünüyorum,mutlu olabileceğimi neden düşünüyorum?

Aslında soruyu tersinden sormam gerekir çünkü genelde mutluluğun olmadığı zamanları mutsuzluk diye tanımlar insanlar. Mutlu olmak esas olandır esasında, ben biraz farklıyım hepsi bu.

Daha evvel de üstünde durmuştum, film müziklerini dinlemeyi seviyorum. Hele hele önce dinleyip sonra filmi izleyip sonra yine dinlemeye bayılıyorum. Şu anda da kulağıma bir film müziği çalınıyor ve ben düşünüyorum,mutlu olabileceğimi neden düşünüyorum?
Yoksa diyorum ama kendim bile inanmıyorum... Yoksa, yok canım olamaz... Uzaklaştırmaya çalışıyorum bu düşünceyi kafamdan. Yoksa'larla uğraşamam.

Ama mutlu olabileceğimi düşünürken kafamın içinde canlanan o pembeliği ortadan kaldıramıyor “yoksa'larla uğraşamam” deyişim. Ve ben henüz adını bile bilmediğim kızı düşünüp, mutlu olabileceğimi düşünüyorum.

Farklı bir dünyaya girebilecekmişim, şu an düşündüklerimi o an düşünmeyecekmişim gibi geliyor ve bu mutlu ediyor sanırım beni.
Sanırım adını öğrenmenin ve düşlerimi yitirmenin vakti geldi...

Yoksa